"DE KRACHT VAN HET NEGATIEVE..."

Hoe het tijdig tonen van kwetsbaarheid waarde kan creëren in je professionele (én in je privé) leven

De laatste weken is er nogal wat ophef ontstaan over het feit dat zowel EY als Deloitte overwegen om hun consulting-activiteiten af te splitsen van hun audit-activiteiten. De belangrijkste reden lijkt het potentiële belangenconflict tussen beide activiteiten bij eenzelfde klant te zijn...

In een ideale wereld waar bedrijfsethiek een evidentie zou zijn voor elke onderneming -leverancier én klant- zou dit zeer contra-intuïtief klinken. Beide activiteiten helpen bedrijven immers om een betere versie van zichzelf te worden: audit is meer preventief, door regelmatig na te gaan of de werkmethodes en de KPI's nog steeds zijn wat ze zouden moeten zijn, en helpt zo om problemen te vermijden; consulting is meer curatief, door een oplossing te zoeken wanneer er een echt probleem of uitdaging is.

Het zette me aan het denken dat een bedrijf eigenlijk niet zoveel verschilt van een persoon. Als je mensen vraagt wat hen het meest definieert, wat hen maakt tot de persoon die ze nu zijn, zullen ze in een eerlijk antwoord vaak spreken over een persoonlijk verlies, een echtscheiding, een ernstig gezondheidsprobleem, een ontslag.

En de meeste mensen zullen zichzelf nu een ‘beter’ mens vinden dan voorheen...

Natuurlijk zijn het niet de gebeurtenissen zelf die daar de reden voor zijn. Het is het traject dat we afleggen om die gebeurtenis te boven te komen wat ons daar brengt. Dat is wat ik graag 'de kracht van het negatieve' wil noemen.

Om op dat ‘helende’ traject te geraken, en er iets uit te halen, zoeken we vaak hulp of advies. We zoeken ‘consulting’: met een vriend, een boek of een seminarie, een psycholoog of een psychiater, enz. En we vinden het allemaal normaal dat we die hulp inroepen wanneer er een acuut probleem is, wanneer er een gebeurtenis is die we niet konden voorzien.

Maar er zijn zeker gebeurtenissen die we, als we eerlijk zijn tegenover onszelf, misschien wél hadden kunnen voorzien.

Een echtscheiding is soms gewoon het ongelukkige sluitstuk van een huwelijk waarbij beide partners zichzelf of elkaar onderweg ergens zijn kwijtgeraakt; sommige ernstige gezondheidsproblemen kunnen verband houden met een levensstijl die gepaard gaat met roken, drinken, ongezond eten en te weinig bewegen; en een burn-out overvalt je ook zelden van de ene dag op de andere.

Wat als we niet zouden wachten op die problemen, maar regelmatig een soort audit van ons persoonlijk leven zouden doen? Zouden we in staat zijn om op tijd te reageren, met minder pijn of last en misschien meer levenskwaliteit? De kracht van het negatieve zou even groot zijn, maar zouden we de hulp die we bij zo’n regelmatige audit zouden krijgen evenzeer naar waarde schatten?

Als we terug de parallel met het bedrijfsleven nemen, en we kijken naar de cijfers van EY en Deloitte, dan is dit waarschijnlijk niet het geval. De consulting tak, waar dringende problemen of dreigende uitdagingen worden aangepakt, is veel winstgevender dan de audit tak, waar men net probeert te vermijden dat die problemen zich voordoen...

We lijken, zowel in het bedrijfsleven als op een meer persoonlijk niveau, meer waarde te hechten aan iemand die het probleem oplost dan aan iemand die ons helpt om het probleem te vermijden.

Vanuit economisch oogpunt slaat dit nergens op (zie grafiek - de gepercipieerde waarde is vaak evengoed een opportuniteitskost voor het niet anticiperen).

Dus wat is het dat dit gedrag veroorzaakt? Waarom wachten we tot het (bijna) te laat is voor we actie ondernemen? Zou het kunnen dat we het moeilijk vinden om onze kwetsbaarheid te tonen? Dat we te lang wachten om hulp te vragen?

Ik lever meestal consulting-diensten aan bedrijven of bedrijfsleiders met een acuut probleem, en dat doe ik heel graag. Maar het is zeker zo verrijkend om te ontdekken hoeveel waarde gecreëerd wordt (of kosten vermeden) door een regelmatige audit van je bedrijf of je leiderschap. Het enige wat daarvoor nodig is, is de durf om zich kwetsbaarheid op te stellen en het vertrouwen in 'de kracht van het negatieve'.